Μια …ιππόθεση

Επειδή ο πρωθυπουργός-αρχαιολόγος Αντώνης, δεν μας ενημερώνει πλέον σχετικώς με την πρόοδο των εργασιών στην Αμφίπολη, κάνω μια υπόθεση  ως  αδαής παρατηρητής.  Μπορεί όσα γράφω να προκαλέσουν τον γέλωτα των ειδικών, - αν όμως δεν δημοσιευθούν και παρά πάσαν προσδοκίαν επαληθευθούν θα προκαλέσουν τον γέλωτα των ιδικών. Ο Αριστοτέλης απεβίωσε μεταξύ πρώτης και

εικοστής δευτέρας Οκτωβρίου του έτους 322 π.Χ. στη Χαλκίδα από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το σώμα του μεταφέρθηκε στα Στάγειρα, όπου θάφτηκε με εξαιρετικές τιμές. Οι συμπολίτες του τον ανακήρυξαν "οικιστή" της πόλης και έχτισαν βωμό πάνω στον τάφο του. Στη μνήμη του καθιέρωσαν γιορτή, τα "Αριστοτέλεια", και ονόμασαν έναν από τους μήνες "Αριστοτέλειο". Η πλατεία όπου θάφτηκε ορίστηκε ως τόπος των συνεδρίων της βουλής.

Και υποθέτω:  Ποιός μπορεί να ήταν τόσο σπουδαίος στρατηγός ή ηγεμόνας (από τους διαδόχους του Μεγαλέξανδρου) που να του έχτισαν τόσο μεγαλόπρεπο τάφο και όλοι οι άλλοι αφενός να τον σεβάστηκαν τόσο πολύ και αφετέρου να μην προσπάθησαν να τον μιμηθούν (άλλωστε δεν θα είχαν και δυσκολία να τον μιμηθούν:  εκείνη την εποχή το χρήμα έρρεε, πακτωλοί ξεχύνονταν στην Ελλάδα και κυρίως στη Μακεδονία, - και, το σημαντικότερο, "ιοί" δεν υπήρχαν!).  Μήπως, -λέω μήπως,- οι διάδοχοι επιφύλαξαν αυτή τη μεγαλοπρέπεια για τον δάσκαλο του αρχηγού τους (που μπορεί βέβαια να θάφτηκε στην πλατεία των Σταγείρων αλλά τίποτε δεν θα εμπόδισε να τον μεταφέρουν λίγο αργότερα στην παρακείμενη Αμφίπολη...).  - τρελή υπόθεση, από μη ειδικό, αλλά ας την κρατήσουμε έστω και σαν ιππόθεση...

οπ.